شعر عید پاک ۱۹۱۶ مرثیه‌ای است که ییتز در سوگ جمهوری‌خواهان ایرلند سروده است، مردانی که در دوبلین علیه سلطهٔ انگلستان دست به شورش زدند. شورشیان که تعدادشان حدود هفتصد نفر بود، در روز ۲۴ آوریل مصادف با عید پاک مرکز شهر را به تصرف خود درآوردند و جمهوری ایرلند را اعلام کردند و تا ۲۹ آوریل پایداری کردند. از تاریخ سوم تا ۱۲ ماه مه همان سال، به دنبال یک رشتهٔ دادگاه‌های نظامی، ۱۵ نفر از سران شورش به دار آویخته شدند. ییتز برخی از انقلابیون را از نزدیک می‌شناخت، اما انقلابیون او را از نقشهٔ شورش مطلع نکردند. آنچه ییتز را متحیر کرد این بود که مردانی عادی دست به چنین کار حیرت‌انگیزی زدند. بااین‌همه، هرچند ییتز شجاعت این مردان را تحسین می‌کند، نمی‌تواند کاملاً با آن‌ها هم‌عقیده باشد چراکه معتقد است شاید اساساً نیازی به این شورش نبوده است. ازسوی‌دیگر، هرچند ییتز خاطرهٔ شهدای وطن را گرامی می‌دارد، می‌کوشد تصویری واقعی از آن‌ها ترسیم کند، آن‌گونه که خود آن‌ها را می‌شناخته است.