نشریهٔ مترجم در شمارهٔ بیستم، زمستان ۱۳۷۴ مقاله‌ای داشت با عنوان «استراتژی‌های ترجمه» (صص ۱۵-۱۲) که در آن به دو روش عمدهٔ ترجمه از زبانی به زبان دیگر: استراتژی غرابت‌زدایی و استراتژی آشنایی‌زدایی اشارتی رفته و از هریک تعریفی مجمل و روشن ارائه شده بود. مطالعهٔ این مقاله مطلبی را به ذهن راقم این سطور آورد که در مقاله‌ای با عنوان «کیفیت» در بررسی‌های ترجمه در دومین کنفرانس ترجمه، دانشگاه تبریز (۱۳۷۳) آن را مورد بحث قرار داده بودم و به‌لحاظ قرابت موضوع مورد نظر با آنچه در مقالهٔ «استراتژی‌های ترجمه» آمده بر آن شدم که در مقالهٔ جداگانه‌ای، دو اصل غرابت‌زدایی و آشنایی‌زدایی را که عمدتاً بازتاب دیدگاه باتیوشکوف، منتقد روس، می‌باشد از دیدگاه روان‌شناختی تحلیل کنم.