نشریه مترجم در شماره بیستم، زمستان ۱۳۷۴ مقاله ای داشت با عنوان “استراتژیهای ترجمه” (صص ۱۲ – ۱۵ ) که در آن به دو روش عمده ترجمه از زبانی به زبان دیگر: استراتژی غرابت زدایی و استراتژی آشنایی زدایی اشارتی رفته و از هر یک تعریفی مجمل و روشن ارائه شده بود. مطالعه این مقاله مطلبی را به ذهن راقم این سطور آورد که در مقاله ای با عنوان «کیفیت» در بررسیهای ترجمه در دومین کنفرانس ترجمه، دانشگاه تبریز (۱۳۷۳) آن را مورد بحث قرار داده بودم و به لحاظ قرابت موضوع مورد نظر با آنچه در مقاله “استراتژیهای ترجمه” آمده بر آن شدم که در مقاله جداگانه ای، دو اصل غرابت زدایی و آشنایی زدایی را که عمدتا بازتاب دیدگاه باتیوشکوف، منتقد روس، می باشد از دیدگاه روانشناختی تحلیل کنم.