استعاره از گنجاندن معنای فشرده در لفظ اندک پدید می آید. در استعاره مسأله دیگرگونه دیدن، دیگرگونه بیان کردن و گنجاندن بار عاطفی، فرهنگی، تاریخی و اجتماعی در واژگان است. فرد کلام عادی را برای بیان مقصود خویش کافی نمی بیند و واژه یا عبارتی توصیف کننده را به عاریت می گیرد. استعاره امپرسیونیسم زبان است همان گونه که امپرسیونیست ها احساس و درک خود را از طبیعت با اشکال بدیع بیان می کنند، استعاره ساز نیز مقصود خود را با تصاویر بدیع به ما منتقل می کند. استعاره خاص زبان ادبی نیست، بلکه در کلام روزمره هم بسیار به کار می رود: او مغز کامپیوتر است. تو چراغ این خانه هستی. شاید بتوان تفاوت اصلی میان زبان شاعرانه (اعم از شعر و نشر) و غیر شاعرانه را در استعاری بودن یا نبودن آنها جستجو کرد. آنجا که الفاظ معانی خودشان را دارند. زبان غیراستعاری و معمولی است اما زبان وقتی استعاری می شود، شاعرانه و غیر معمول می گردد. مترجم در ترجمه زبان استعاری همیشه با مشکل انتقال مقصود نویسنده روبروست. آنچه از این پس می آید، بسط دو بخش مربوط به ترجمه استعاره برگرفته از دو کتاب درسنامه ترجمه و روش های ترجمه اثر نیومارک است.