توصیه کردن کاری دشوار و ظریف است. به‌خصوص وقتی که مخاطب (در اینجا منتقد ادبی است که نقد ترجمه می‌نویسد) نیازی به توصیه احساس نکند. بنابراین اگرچه در این مقاله به خود اجازه داده‌ام که به‌هرحال چند توصیه بکنم، تعداد توصیه‌های مستقیم را به حداقل رسانده‌ام. ترجیح می‌دهم این مقاله را مقدمه‌ای بدانم بر مشکلاتی که فرد احتمالاً در جریان نقد ترجمه با آن‌ها روبه‌رو می‌شود.

فرض کنید قرار است ترجمهٔ یک اثر ادبی را که در محدودهٔ تخصص من است نقد کنم. داوری من دربارهٔ این ترجمه تا حد زیادی تحت تأثیر این واقعیت قرار دارد که این ترجمه قبل‌از هر چیز خود کتابی است. در نقد کتاب معمولاً دربارهٔ نکات بسیاری بحث می‌شود، از آن جمله است ارزیابی کار نویسنده، جایگاه کتاب در میان آثار ادبی هم‌عصر یا هم‌طراز آن، عواملی که تأثیرشان بر کتاب مشهود است و ویژگی‌های خاصی که آن کتاب را متمایز می‌کند. به‌علاوه، در نقد کتاب غالباً اظهارنظرهایی در مورد نویسندهٔ کتاب و تألیفات دیگر او نیز دیده می‌شود و بالاخره نقد کتاب ممکن است حاوی اطلاعاتی در مورد آن نسخهٔ به‌خصوص (که در دست نقد است) باشد. برای مثال منتقد ممکن است به نمایه، نوع چاپ، نوع کاغذ، طرح جلد و غلط‌نامهٔ کتاب اشاراتی بکند.