هر گاه که حالی باشد و مجالی، کتابهای نوشته یا پارسی کرده در زمینه فراروانشناسی را می خوانم. چندی پیش کتابی ترجمه شده در این زمینه را خواندم، با نام دنیای ناشناخته روح. برگردان پارسی این کتاب نیک مایه شگفتی و دریغ من شد. خامی و بی اندامی ترجمه کتاب آنچنان بود که گویی ترجمان تنها واژه های پارسی را به جای واژه های انگلیسی نشانیده است، بی آنکه به ساختارها و هنجارهای گونه گون زبان پارسی بنگرد؛ و بکوشد که آنها را در برگردان خویش به کار بگیرد! آری! گوییا متن کتاب انبانی از واژگان انگلیسی بوده است که ترجمان آنرا از این واژگان تهی کرده است؛ و آشفته و در هم و بی سامان، واژگان پارسی را به جای آن در انبان ریخته است.