اگر از کاری بتوان پول در آورد، از تحقیق کردن و بحث کردن درباره آن کار هم باید بتوان پول در آورد. این قانون مبنای بسیاری از فعالیت های علمی و تحقیقاتی است. بنابراین قانون، اگر کسی می خواهد درباره کاری دانش یا مهارت کسب کند، بابت آن پول می پردازد، یعنی یا در کلاس های بخصوصی شرکت می کند، یا کتاب های بخصوصی را می خرد و یا مشترک مجله بخصوصی می شود. این کار في نفسه اشکالی ندارد. اشکال وقتی به وجود می آید که کسی که واسطه علم یا مهارتی می شود ادعای خلاف می کند، یعنی می گوید که در کاری سررشته دارد اما في الواقع ندارد و بدین ترتیب جمعی را گمراه و وقت و پولشان را تلف می کند.