چندی پیش سردبیر «مترجم»، آقای علی خزاعی فر، به نویسنده این سطور پیشنهاد کرد با هم کار مشترکی انجام بدهیم. بنده هم که همیشه از همکاری با دوستان جوان تر از خود خوشحال می شوم گفتم چه بکنیم؟ ترجمه یا تألیف یا ویرایش؟ قرار شد اول ترجمه را آزمایش کنیم و باز قرار شد در آغاز، یک شعر فارسی را هر دو جدا جدا به انگلیسی برگردانیم تا ببینیم در عمل چقدر طرز کارمان به هم نزدیک است. و بعد از مقداری گفتگو، روی ترجمه شعر بسیار معروف و زیبای «غزل برای درخت» زنده یاد سیاوش کسرائی توافق کردیم.

ترجمه مشترک به چند صورت می تواند انجام بگیرد. یکی اینکه متنی را نصف کنند و هر نیمه آن را به یک مترجم بسپارند و بعد هم ترجمه های دو نیمه را کنار هم بگذارند و اگر هر کدام ساز خودش را می زند و نه از نظر شیوه ترجمه و نه از نظر کیفیات نثر و نه از نظر واژگان کلیدی هیچ کدام با هم سازگاری ندارند، خب نداشته باشند! این بدترین نوع ترجمه مشترک است و گاه به مواردی از آن بر می خوریم. تنها محسن آن سرعت عمل است. نوع دیگری از ترجمه مشترک آن است که دو مترجم هم قوه و هم سبک را انتخاب کنیم و یک ویراستار با تجربه را نیز با آنان همراه سازیم و از آنان بخواهیم همچون یک تیم هماهنگ کار ترجمه را به سامان برسانند.