چندی پیش سردبیر «مترجم»، آقای علی خزاعی‌فر، به نویسندهٔ این سطور پیشنهاد کرد با هم کار مشترکی انجام بدهیم. بنده هم که همیشه از همکاری با دوستان جوان‌تر از خود خوشحال می‌شوم گفتم چه بکنیم؟ ترجمه یا تألیف یا ویرایش؟ قرار شد اول ترجمه را آزمایش کنیم و باز قرار شد در آغاز، یک شعر فارسی را هر دو جداجدا به انگلیسی برگردانیم تا ببینیم در عمل چقدر طرز کارمان به هم نزدیک است. و بعداز مقداری گفت‌وگو، روی ترجمهٔ شعر بسیار معروف و زیبای «غزل برای درخت» زنده‌یاد سیاوش کسرایی توافق کردیم.

ترجمهٔ مشترک به چند صورت می‌تواند انجام بگیرد. یکی اینکه متنی را نصف کنند و هر نیمهٔ آن را به یک مترجم بسپارند و بعد هم ترجمه‌های دو نیمه را کنار هم بگذارند و اگر هرکدام ساز خودش را می‌زند و نه ازنظر شیوهٔ ترجمه و نه ازنظر کیفیات نثر و نه ازنظر واژگان کلیدی هیچ‌کدام با هم سازگاری ندارند، خب نداشته باشند! این بدترین نوع ترجمهٔ مشترک است و گاه به مواردی از آن برمی‌خوریم. تنها حُسن آن سرعت عمل است. نوع دیگری از ترجمهٔ مشترک آن است که دو مترجم هم‌قوه و هم‌سبک را انتخاب کنیم و یک ویراستار باتجربه را نیز با آنان همراه سازیم و از آنان بخواهیم همچون یک تیم هماهنگ کار ترجمه را به سامان برسانند.