در روزهای نخست آبان‌ماه احمد میرعلایی مترجم فرزانه از جمع ما کناره گرفت و با رفتن او جامعهٔ کم‌شمار مترجمان گران‌قدر نسلی پیش‌تر یکی از بهترین اعضای خود را از دست داد. رفتن باورنکردنی میرعلایی در عین کار و پختگی مایهٔ هزار دریغ و افسوس شد. میرعلایی به شهادت ترجمه‌هایش نه‌تنها مترجمی چیره‌دست و فاضل بلکه مترجمی نواندیش و جست‌وجوگر بود. با ترجمه‌های او بود که ما بورخس، میلان کوندرا و اوکتاویوپاز را شناختیم. ترجمه‌اش از آثار بورخس او را به‌حق در جایگاه یگانه مترجم شایستهٔ آثار آن نویسندهٔ بزرگ نشاند و نیز ترجمهٔ بی‌همتایش از شعر پاز (سنگ آفتاب) بی‌گمان از بهترین نمونه‌های ترجمهٔ شعر در فارسی امروز است و چنین نیز خواهد ماند.