در این مقاله نویسنده ضمن بررسی اساسی ترین ایرادهای گرفته شده بر آزمون ترجمه، روشی نو برای عینی کردن آزمون ترجمه به عنوان آزمون زبان دوم و با زبان خارجی پیشنهاد میکند.

مقدمه
با ظهور و گسترش نظریه های جدید آزمون زبان در دهه های اخیر، روش آزمون ترجمه همانند روش دستور – ترجمه مورد انتقاد قرار گرفت و از دایره آزمونهای زبانی استاندارد خارج گردید. ایراد عمده که بر آزمون ترجمه گرفته شده است این است که در ارزشیابی ترجمه ها دستورالعملی مشخص و عینی وجود ندارد و از این روی قضاوتهای فردی در ارزشیابی ترجمه جایگزین استانداردهای موجود در سایر آزمونهای زبانی می شود. این امر باعث شده که آزمون ترجمه از حیث یکی از مهمترین ویژگیهای مترتب بر هر آزمون زبانی یعنی پایایی آزمون (reliability) آزمونی نا پایا تعریف گردد. در این آزمون سهولت تصحيح تست( scorability) نیز مورد تردید قرار گرفته است.