در این مقاله نویسنده ضمن بررسی اساسی‌ترین ایرادهای گرفته‌شده بر آزمون ترجمه، روشی نو برای عینی کردن آزمون ترجمه به‌عنوان آزمون زبان دوم و با زبان‌ خارجی پیشنهاد می‌کند.

مقدمه
با ظهور و گسترش نظریه‌های جدید آزمون زبان در دهه‌های اخیر، روش آزمون ترجمه همانند روش دستور – ترجمه مورد انتقاد قرار گرفت و از دایرهٔ آزمون‌های زبانی استاندارد خارج گردید. ایراد عمده که بر آزمون ترجمه گرفته شده است، این است که در ارزشیابی ترجمه‌ها دستورالعملی مشخص و عینی وجود ندارد و ازاین‌روی قضاوت‌های فردی در ارزشیابی ترجمه جایگزین استانداردهای موجود در سایر آزمون‌های زبانی می‌شود. این امر باعث شده که آزمون ترجمه ازحیث یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مترتب بر هر آزمون زبانی یعنی پایایی آزمون (reliability) آزمونی ناپایا تعریف گردد. در این آزمون سهولت تصحیح تست (scorability) نیز مورد تردید قرار گرفته است.