آنچه در زیر می‌آید، ترجمهٔ نسبتاً آزاد گفت‌وگویی است میان ادوین هانیگ و بن بلیت (Ben Belitt). در این گفت‌وگوی بلند که بخش‌‌هایی از آن در اینجا نقل می‌شود بن بلیت شاعر ضمن ارائهٔ دیدگاه‌های کلی خود در مورد ترجمه از تجارب خویش در ترجمهٔ شعر آمریکای لاتین سخن می‌گوید.
هر شاعر به‌طریقی به ترجمه روی آورده است. گفت‌وگو را با این سؤال آغاز می‌کنم که چگونه مترجم شدید. برای بعضی از شعرا مانند جان هالندر ترجمه نوعی کارآموزی و تمرین برای نوشتن شعر بوده است. هالندر پیشرفت خود را در شعر مرهون تجارب خویش در ترجمه می‌داند. البته بعضی از شعرا اصلاً ترجمه نمی‌کنند یا به زبان بیگانه آنقدر تسلط ندارند که بتوانند ترجمه کنند. شما چگونه ترجمه را آغاز کردید؟

با این نظر موافقم که ترجمه قوای لازم برای نوشتن شعر را ورزیده می‌کند و باعث می‌شود شاعر مترجم تمامی توان و مهارت و تجربهٔ شاعرانهٔ خود را در ترجمه به کار بگیرد. یکی از فواید مسلم ترجمه برای مترجم شاعر این است که مترجم را وا می‌دارد از سبک خاص خود فاصله بگیرد و شعری بنویسد که از آن خود او نیست و روش‌هایی را به کار بگیرد که در نوشتن شعر خود با آن‌ها بیگانه است.