پاسخ به پرسش نهفته در عنوان بالا در نگاه نخست ساده می نماید. از دیرباز گفته اند که نقد ادبی روس کمتر ماهیت ادبی محض داشته و بیشتر نقد عام جامعه بوده است. ویساریون بلینسکی (۴۸ – ۱۸۱۱) پدر نقد روس، در ۱۸۴۲ چنین گفت: “گزافه نیست اگر بگوییم آگاهی فکری جامعه ما تنها در ادبیات، و در نتیجه در نقد زیبایی شناختی و ادبی نمود یافته است. نیکولای چرنیشفسکی (۸۹- ۱۸۲۸) سر حلقه ناقدان دهه ۱۸۶۰ که نقد را کم و بیش به سلاحی در مبارزه با تزاریسم و آزادسازی سرفها بدل کرد، بر این نکته پای می فشرد که کارکرد نقد ادبی در روسیه بسی گسترده تر از کارکرد آن در غرب است. در آلمان، مثلا رمان خوانندگان خاص خود را دارد. در انگلستان آثار بسیاری از فیلسوفان، حقوقدانان و اقتصاددانان را مردم عادی می خوانند اما در کشور ما ادبیات تمامی حیات فکری ملت را تشکیل میدهد