مالرو به‌ ترتیب توالی ایام نمی‌نویسد. وی قالبی را برمی‌گزیند که با تذکار «غیرخاطرات»، متناسب باشد. از این سبب با گزینش نثری سیال و انعطاف‌پذیر دربارهٔ حسب‌حال دگرگون‌شدهٔ خویش با فراغت و آزادی می‌نویسد. مالرو از مسائل مختلفی که به‌ظاهر ارتباط آن‌ها با هم روشن نیست سخن می‌گوید. ضدخاطرات هم رمان است، هم فلسفه است، نقد هنر است، تاریخ است، گزارش است، تفسیر سیاسی است، مصاحبه است، شعر است، حتی فیلم‌نامه هم هست. ولی در زیر این پریشانی ظاهری جمعیت است. به این معنی که آغاز کتاب، شرح ماجرای گریز از چنگال مرگ است.