١- شعر عاشقانهٔ جی. آلفرد پروفراک (The Love Song of J. Alfred Prufrock) نوعی تک‌گویی دراماتیک است که در آن گوینده احساس بیهودگی اجتماعی و ناتوانی فردی را نشان می‌دهد که افکار، تصاویر و آگاهی او تسخیر شده است. این ناتوانی در حیطهٔ سمبولیک مکانی که مرد در آن حرکت می‌کند به تصویر درمی‌آید. نام شعر نشان‌دهندهٔ تضاد طنزآلودی است بین محتوای سنتی شعر عاشقانه و شعر عاشقانهٔ مردی خسته و کسل‌کننده، مردی معمولی و بی‌هدف اما درگیر تمام تغییرات بدنی خویش، با نام جی. آلفرد پروفراک. شعر الیوت با شعری از دوزخ دانته آغاز شده است. این نقل‌قول و تضاد آن با زندگی پروفراک عمق و واماندگی مرد را به تماشا می‌گذارد. پروفراک مردی است میانه‌سال و ناشاد. به جامعه‌ای که محکوم است در آن زندگی کند احساس تعلق و وابستگی نمی‌کند.