١- شعر عاشقانه جی. آلفرد پروفراک (The Love Song of J . Alfred Prufrock) نوعی تک گویی دراماتیک است که در آن گوینده احساس بیهودگی اجتماعی و ناتوانی فردی را نشان می دهد که افکار، تصاویر و آگاهی او تسخیر شده است. این ناتوانی در حیطه سمبولیک مکانی که مرد در آن حرکت می کند به تصویر در می آید. نام شعر نشان دهنده تضاد طنز آلودی است بین محتوای سنتی شعر عاشقانه و شعر عاشقانه مردی خسته و کسل کننده، مردی معمولی و بی هدف اما درگیر تمام تغییرات بدنی خویش، بانام جی. آلفرد پروفراک. شعر الیوت با شعری از دوزخ دانته آغاز شده است. این نقل قول و تضاد آن با زندگی پروفراک عمق و واماندگی مرد را به تماشا می گذارد. پروفراك مردی است میانه سال و ناشاد. به جامعه ای که محکوم است در آن زندگی کند احساس تعلق و وابستگی نمی کند.