در چهل پنجاه سال اخیر ضرورت تبادل دانش و برقراری ارتباطات فرهنگی موجب پیشرفت سریع علم «واژه نگاری» و نیز رونق روزافزون کار تدوین برابرنامه‌های علمی شده است. در گذشته واژه‌نگاران کارشان را به تحلیل یک یا دو زبان خاص محدود می‌کردند. سپس دوره‌ای بود که واژه نگاران می کوشیدند در تأليف لغت‌نامه برای یک یا دو زبان خاص از دستاوردهای زبان‌شناسی کمک بگیرند. آنان به امکان وجود تجارب و اصول مشترک درفعالیت واحد لغت‌نامه‌نویسی واقف نبودند.