در چهل پنجاه سال اخیر ضرورت تبادل دانش و برقراری ارتباطات فرهنگی موجب پیشرفت سریع علم «واژه‌نگاری» و نیز رونق روزافزون کار تدوین «برابرنامه‌های» علمی شده است. در گذشته واژه‌نگاران کارشان را به تحلیل یک یا دو زبان خاص محدود می‌کردند. سپس دوره‌ای بود که واژه‌نگاران می‌کوشیدند در تألیف لغت‌نامه برای یک یا دو زبان خاص از دستاوردهای زبان‌شناسی کمک بگیرند. آنان به امکان وجود تجارب و اصول مشترک در فعالیت واحد لغت‌نامه‌نویسی واقف نبودند.