پیشینۀ الگوپردازی نقد ترجمه به انتشار کتاب تاریخ­ساز کاتارینا رایس (1971) با عنوان نقد ترجمه: قابلیت­ها و محدودیت­ها برمی­گردد. این اثر کلاسیک از برخی جهات حتی با معیارهای امروز مطالعات ترجمه کاری درخورِ تأمل به شمار می­آید. با این حال، مشخص نیست که چرا آنچنانکه سزاوارِ آن بوده با اقبال ترجمه­شناسان مواجه نشده است. نویسندۀ این نوشتار در حدّ توان خود سعی داشته است تا در سه بخش تصویری کم‌و‌بیش عینی از الگوی نقد ترجمۀ رایس به دست دهد و در عین حال، از دیدگاهی انتقادی بطور توأمان بر وجوه مثبت، از یک سو، و کاستی­های نظری و روش­شناختی آن، از سوی دیگر، نظر اندازد.