در شمارهٔ پیشین موضوع «تاریخ دریافت» را مطرح کردیم و گفتیم که بررسی تاریخ دریافت گفتمان‌ها به ما کمک می‌­کند که دریابیم که گفتمان‌های معاصر را چگونه و چرا به جامعهٔ خود وارد کرده‌­ایم؟ درک و دریافت ما از این گفتمان­‌ها بر چه بنیان­‌های فلسفی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی استوار بوده است؟ دریافت ما از این گفتمان­‌ها چگونه در شرایط مختلف سیاسی و اجتماعی تغییر کرده است؟ نسبت این گفتمان­‌ها با گفتمان­‌های بومی و وارداتی پیشین که جایگاهی مشابه گفتمان­‌های بومی پیدا کرده­‌اند چگونه است؟ و نهایتاً اینکه این گفتمان­‌ها را در خدمت چه اهداف سیاسی و اجتماعی به‌ کار گرفته‌­ایم؟ در شمارهٔ حاضر تاریخ دریافت اولیه یکی از این گفتمان‌­های معاصر را به‌عنوان نمونه مورد بررسی قرار خواهیم داد. مقالهٔ حاضر گزارشی از بخشی از پایان‌­نامهٔ نگارنده با عنوان «دریافت گفتمان اگزیستانسیالیستی در ایران با تکیه بر نقش ترجمه» است که سعی نموده تا با استفاده از  لنز ترجمه، روایتی از سهم یکی از این گفتمان­‌های دوران­‌ساز، یعنی گفتمان اگزیستانسیالیستی، در مناسبات قدرت و عرصهٔ سیاسی-اجتماعی و روشنفکری قبل‌از انقلاب ۱۳۵۷ به دست دهد.