… برای من، شیفتگی دلیل کافی‌ بود برای قدم گذاشتن به حیطۀ ادبیات. نوعی جنونِ بازی با کلمات، واژه‌‌ها، جملات و وسوسۀ آفرینش. شاید این تجربۀ مشترکِ بسیاری از مترجم‌ها باشد، عشق به نوشتن. کما اینکه هم‌اکنون نویسندگان بزرگی در جهان هستند که بعداز سال‌ها ترجمه که به‌نوعی پُل ارتباطی میان آفرینندۀ اثر و مخاطب است، به نوشتن روی آورده‌اند و حالا آفریننده‌ای بی‌واسطه‌اند. شاید هم هرگز وارد حیطۀ نویسندگی نشوند ولی با دقت و وسواسی که در ترجمهٔ اثر دارند به‌نوعی با بازآفرینی یک اثر به زبان مقصد، این عطش درونی را سیراب می‌کنند.