در این مقاله به بررسی شیوهٔ ترجمهٔ مترجم ادبی عبدالله توکل (۱۳۰۳-۱۳۷۸) می‌پردازیم ولی مقاله هدف کلی‌تری را دنبال می‌کند. هدف این است که پس‌از بررسی شیوهٔ کار مترجمان مختلف که در دورهٔ خاصی ترجمه می‌کرده‌اند (دههٔ بیست تا دههٔ پنجاه)، در نهایت به تصویری روشن از عادتوارهٔ حرفه‌ای مترجمان دست یابیم. بدون اطلاعات دقیق به‌دست‌آمده از تحلیل ترجمهٔ مترجمان سرشناس این دوره نمی‌توان به شیوهٔ هنجار در ترجمه دست یافت. فقط با داشتن این اطلاعات است که می‌توان گفت که اصلاً شیوهٔ هنجاری در ترجمه وجود داشته یا فردیت مترجمان شیوهٔ کار آنان را تعیین می‌کرده است. بدین‌ترتیب تحقیق حاضر جزئی از مجموعه‌ای تحقیقات تاریخی ترجمه است که ترجمه را در بافت، تاریخ و سنت آن بررسی می‌کند. در این تحقیق با ذکر نمونه‌هایی از یکی از ترجمه‌های عبدالله توکل، اوژنی گرانده، ویژگی‌های عمدهٔ سبک ترجمه‌اش را نشان می‌دهیم و از خلال این ویژگی‌ها تلاش می‌کنیم به درک او از مفهوم ترجمه برسیم.