دربارهٔ کتاب تاریخ ترجمه در ایران (۲)؛ گفت‌وگو با عبدالحسین آذرنگ

خزاعی‌فر: در گفت‌وگوی قبلی صحبت بیشتر دربارۀ کلیات کتاب جنابعالی بود. یکی از سؤالات این بود که چرا این کتاب تا پایان عصر قاجار را در بر می‌گیرد و به دورۀ بعد نمی‌پردازد. حالا فرصت خوبیست که به این سؤال پاسخ بدهید. بفرمایید به چه دلیل بحث را در آنجا متوقف کردید؟ چرا به دوران پهلوی نپرداختید؟ البته ترجمه در دوران پهلوی اول گرفتار رکود می‌شود اما دوران پهلوی دوم به‌خصوص دههٔ چهل، چنان‌که می‌دانید، دورهٔ شکوفایی و عصر طلایی ترجمه است. ازاین‌گذشته پژوهشگر با سهولت بیشتری به منابع و شواهد تاریخی متعلق به این دوره دست می‌یابد، به‌خصوص که این دوره هنوز در حافظهٔ برخی زنده است. قصد دارید این بحث را در مجلدات دیگری ادامه بدهید؟

آذرنگ: از زمان انتشار آن کتاب تا حالا، که دو سه سالی می‌گذرد، شناسایی منابع و یادداشت‌برداری را آهسته، ولی پیوسته، ادامه داده‌ام و تا روزی که بتوانم ادامه هم خواهم داد. مشکل بررسی ترجمه‌ها در عصر پهلوی اول، دورۀ زمانی ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۰ش، این موارد است که خدمت شما عرض می‌کنم.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *