در این مقاله ونوتی پنج اصل برای خواندن «پویای» متن ترجمه‌شده معرفی می‌کند. ونوتی بحثش را از ترجمهٔ درایدن از انه اید اثر ویرژیل آغاز می‌کند و در ادامه با ذکر مثال‌های متعدّد از ترجمه­‌های انگلیسی کلاسیک تا مدرن به شرح این پنج اصل می‌پردازد. این پنج اصل عبارت‌اند از: ۱) توجه به زبان و ویژگی‌های صوری ترجمه به‌جای خواندنِ متن فقط برای دریافت معنی، ۲) پذیرش تنوع زبانی به‌جای توسل صِرف به گویش رایج معیار، ۳) توجه به معانی ضمنی و ارجاعات فرهنگی عبارات در حین خواندن، ۴) خواندن مقدمۀ مترجم به­‌مثابهٔ بیانیه‌ای برای فهم بهتر متن ترجمه و درک ویژگی‌­های منحصربه‌فرد آن، ۵) عدم تلقی یک ترجمۀ خاص به‌عنوان نمایندۀ تام و تمام یک اثر و مقایسۀ آن ترجمه با سایر ترجمه‌های صورت‌گرفته از آن متن.