در مورد ترجمه از زبان سوم، یا زبان میانجی، حرف‌هائی دارم که، جا و مجال آن­ در این مقدمه نیست. پس تنها به ذکر یکی دو نکته کوتاه اکتفا می‌کنم. اگر، بدبینانه‌ترین نظر درباره ترجمه‌ناپذیریِ شعر، که از آنِ رابرت فراست است را بپذیریم که می‌گوید: «شعر آن چیزی است که در ترجمه از‌میان می‌رود»، آنگاه درباره شعری که یک‌بار به زبانی ترجمه شده و دوباره به زبانی دیگر ترجمه می‌شود (که من آن را ترجمه از زبان سوم می‌نامم)، باید قولِ فراست را اینگونه باز گفت کرد که: شعر آن چیزی است که در ترجمه از زبان سوم، دوبار از‌دست می‌رود.