در مورد ترجمه از زبان سوم، یا زبان میانجی، حرف‌هایی دارم که، جا و مجال آن­ در این مقدمه نیست. پس تنها به ذکر یکی دو نکتهٔ کوتاه اکتفا می‌کنم. اگر، بدبینانه‌ترین نظر دربارهٔ ترجمه‌ناپذیریِ شعر، که از آنِ رابرت فراست است را بپذیریم که می‌گوید: «شعر آن چیزی است که در ترجمه از‌ میان می‌رود»، آن‌گاه دربارهٔ شعری که یک‌ بار به زبانی ترجمه شده و دوباره به زبانی دیگر ترجمه می‌شود (که من آن را ترجمه از زبان سوم می‌نامم)، باید قولِ فراست را این‌گونه بازگفت کرد که: شعر آن چیزی است که در ترجمه از زبان سوم، دو بار از‌ دست می‌رود.