گایاتری چاکراورتی اسپیوک، استاد بخش ادبیات انگلیسی و تطبیقی در دانشگاه کلمبیا، یکی از برجسته‌ترین نظریه‌پردازان مطالعات پسااستعمار و فرودست‌پژوهی است. ترجمة انگلیسی دربارة دستورزبان‌شناسی اثر ژاک دریدا (۱۹۷۶)، مقالة «آیا فرودست می‌تواند سخن بگوید؟» (۱۹۸۵)، نقدی بر منطق پسااستعماری (۱۹۹۹) و مرگ یک رشته (۲۰۰۳) از جمله آثاری هستند که جایگاه اسپیوک را به‌عنوان منتقدی ساختارشکن در مطالعات ادبیات و فرهنگ تثبیت کرده‌اند. مقالة حاضر شرح مختصری است بر مرگ یک رشته؛ در این کتاب اسپیوک بر ضرورت بازتعریف ادبیات تطبیقی، و توجه ویژه به حاشیه‌نشینان نظام مستقر کنونی جهان، تأکید می‌کند. چگونه می‌توان در عصر جهانی‌سازی، و دوران ترجمه و گردش ادبیات جهان به زبان انگلیسی، از تنوع زبانی و تکثّر ادبیات اقوام و ملل مختلف محافظت کرد؟ اسپیوک نشان می‌دهد که می‌توان با پرداختن به زبان و فرم ادبی- فارغ از انحصار زبان انگلیسی و خارج از منطق سرمایة جهانی- «ادبیات تطبیقی نوینی» را پایه‌گذاری کرد که دغدغه‌اش پیگیری عدالت اجتماعی در کرة خاکی (هم جوامع بشری و هم محیط زیست) است. مقالة حاضر با معرفی مفهوم «استعمارزدایی» ریشة آرای اسپیوک را واکاوی کرده، و با مطالعه مرگ یک رشته، اهمیت و عواقب این کتاب را در آیندة رشتة ادبیات تطبیقی بررسی می‌نماید.