اومبرتو اکو (۱۹۳۲- ۲۰۱۶) نشانه‌شناس، فیلسوف و رمان‌نویس معروف ایتالیایی، یکی از بنیان‌گذاران نشانه‌شناسی فرهنگی در قرن بیستم است. وی ده‌ها کتاب، صدها مقاله و ۵ رمان نوشته ‌است. با وجود این، اکو عمده شهرتش را مرهون رمانش نام گل سرخ (1980) است، اثری که در آن قصه، نشانه‌شناسی، تحلیل کتاب مقدس، مطالعات قرون وسطی و نظریة ادبی در هم آمیخته شده است. از مهم‌ترین آثار وی در زمینة نقد ادبی و نشانه‌شناسی می‌توان اثر باز (1962)، نظریة نشانه‌شناسی (1975) ، نقش خواننده (1979) ، نشانه‌شناسی و فلسفة زبان (1984) و محدودیت‌های تفسیر (1990) را نام برد. وی همچنین دو کتاب دربارة ترجمه چاپ کرده است که عبارتند از: تجربیات ترجمه (2000) و موش خانگی یا موش صحرایی: ترجمه به مثابة مذاکره (2003). اگرچه در این نوشتار بیشتر معرفی آراء اکو در حوزة ترجمه مورد نظر بوده، اما به جهت اهمیت روش هرمنوتیکی و نشانه‌شناسی تفسیری وی در درک ترجمه- به مثابة نوعی تفسیر عینیت‌یافته- اشاره به برخی از دیدگاه‌های وی در حوزة نشانه‌شناسی و تفسیر ضروری است.