ترجمه در زبان فارسی قدمتی به درازنای تاریخ و تمدن دارد. در دوران پس از اسلام، مترجمان با برگردان قرآن کریم به فارسی، آغازگر ترجمه در دوران جدید بودند. گر چه ترجمه در این مرحله شکل نظام مندی نداشت، اما ضرورت داشت که تودة مردم برای آشنایی با کتاب مقدسی که به آن ایمان آورده بودند مفاهیمی را دریابند. افزون بر ترجمة قرآن، ترجمة احادیث نبوی نیز دستمایة کار مترجمان قرار گرفت. شهاب‌الاخبار قاضی قضاعی شامل کلمات و سخنان قصار حضرت پیامبر (ص) در قرن ششم به فارسی برگردانده شد. در سده های بعد نیز بسیاری از آثار علمی و عقیدتی به زبان فارسی ترجمه شد. ابوسعید حسن شفیعی سبزواری کتاب های کشف الغمه و بهجه المباهج و مصابیح القلوب را به فارسی برگرداند. در دوران تسلّط مغولان بر ایران نیز خواجه رشید فضل الله آثار پزشکی چینی را به فارسی برگرداند.