ترجمه هم حرفه‌ای است مثل سایر حرفه‌ها چون مترجم فردی است صاحب دانش و مهارت خاص، و کار ترجمه هم صرفاً انتقال مکانیکی مواد زبانی از یک زبان به زبان دیگر نیست. مترجم مدام درحال تصمیم‌گیری است و تصمیمات او مبنا و آثار اخلاقی دارد. بدین‌ترتیب رابطهٔ میان مترجم و متن از یک سو و رابطهٔ میان مترجم و خواننده ازسوی دیگر روابطی مبتنی بر مسئولیت و اخلاق هستند. اما در حرفهٔ ترجمه نمی‌توان به‌سادگی اصولی الزام‌آور وضع کرد که مبنای کار و تصمیمات مترجمان قرار بگیرد چون بر سر مفهوم اخلاق در ترجمه توافق جامعی وجود ندارد. پس‌از این مقدمه نویسنده به دو پارادایم اخلاقی عمده در تاریخ ترجمه اشاره می‌کند: پارادایم سنتی که مبتنی بر مفهوم وفاداری به متن است و خود از دو زیرپارادایم تشکیل شده است. و پارادایم مدرن که مبتنی بر مفهوم وفاداری به خواننده است. نویسنده معتقد است صرف‌نظر از اینکه چه پارادایم اخلاقی را برای ترجمه انتخاب می‌کنیم، آنچه ازنظر اخلاقی اهمیت دارد و نشان‌دهندهٔ مسئولیت اخلاقی مترجم است آن چیزی است که در عرصهٔ عمل اتفاق می‌افتد. هرچه مترجم در انتخاب‌های خود بیشتر دقت کند و تسلیم انتخاب اول نشود امکان انتخاب درست را افزایش می‌دهد. بسیاری از کاستی‌های ترجمه‌های چاپ‌شده را می‌توان با تحلیل کم‌وکیف انتخاب‌های مترجم توصیف کرد.