ترجمه هم حرفه ای است مثل سایر حرفه ها چون مترجم فردی است صاحب دانش و مهارت خاص، و کار ترجمه هم صرفاً انتقال مکانیکی مواد زبانی از یک زبان به زبان دیگر نیست. مترجم مدام در حال تصمیم گیری است و تصمیمات او مبنا و آثار اخلاقی دارد. بدین ترتیب رابطه میان مترجم و متن از یک سو و رابطه میان مترجم و خواننده از سوی دیگر روابطی مبتنی بر مسئولیت و اخلاق هستند. اما در حرفه ترجمه نمی توان به سادگی اصولی الزام آور وضع کرد که مبنای کار و تصمیمات مترجمان قرار بگیرد چون بر سر مفهوم اخلاق در ترجمه توافق جامعی وجود ندارد. پس از این مقدمه نویسنده به دو پارادایم اخلاقی عمده در تاریخ ترجمه اشاره می کند: پارادایم سنتی که مبتنی بر مفهوم وفاداری به متن است و خود از دو زیرپارادایم تشکیل شده است. و پارادایم مدرن که مبتنی بر مفهوم وفاداری به خواننده است. نویسنده معتقد است صرف نظر از اینکه چه پارادایم اخلاقی را برای ترجمه انتخاب می کنیم، آنچه از نظر اخلاقی اهمیت دارد و نشان دهنده مسئولیت اخلاقی مترجم است آن چیزی است که در عرصه عمل اتفاق می افتد. هرچه مترجم در انتخاب های خود بیشتر دقت کند و تسلیم انتخاب اول نشود امکان انتخاب درست را افزایش می دهد. بسیاری از کاستی های ترجمه های چاپ شده را می توان با تحلیل کم و کیف انتخاب های مترجم توصیف کرد.