علیرضا اکبری: جناب دکتر شهبا، شما در بین مترجمان اتار سینمایی وضعیت متمایزی دارید. علاقه مندان جدی سینما در درجه اول شما را به عنوان مدرس سینما می شناسند و تاجایی که می دانم در حال حاضر هم بخش عمده وقت شما صرف تدریس در دانشگاههایی در ایران و خارج از ایران می شود. پس در درجه اول باید شما را فردی دانشگاهی دانست. ولی در جامعه دانشگاهی ایران معمولا اساتید دانشگاه به ترجمه به چشم کاری «درجه دو» نگاه می کنند و رغبتی به آن نشان نمی دهند ( بگذریم از اینکه بعضی از تالیفات همین اساتید از هر ترجمه ای ترجمه تر است). چطور شد که به عنوان چهره ای دانشگاهی کار ترجمه آثار نظری سینمایی را آغاز کر دید؟ این تصمیم به دلیل کمبود در این زمینه بود یا علاقه شخصی یا آمیزه ای از هر دو؟