على صلح جو: تفاوت نقش مترجم در ایران و غرب
وقتی کسی از سفر باز می گردد. دوست داریم پای سخنانش بنشینیم، زیرا می دانیم که به احتمال زیاد از پدیده ها و اموری می گوید که با آن آشنا نیستیم. میل به دانستن نادانسته ها در انسان قوی است و همین امر حرفهای نو را برای ما جذاب می کند. انسان همواره خواسته است از نوع زندگی و اندیشه گروههای دیگر انسانی مطلع شود. ابن بطوطه، سیاح عرب، شام و آسیای صغیر و آفریقا را گشت و سفرنامه ای نوشت که خوانندگان بسیاری از خواندن آن لذت برده اند. ناصر خسرو خودمان نیز از بلخ تا مصر را زیر پا گذاشت و سفر نامه ای نوشت بسیار خواندنی .
به گمان من نقش متر جم تا حدی شبیه نقش سفرنامه نویس است. درست است که خواندن نوشته هر کسی ممکن است برای افراد دیگر نو و جذاب باشد. اما سخن مترجم. از آنجا که از قبل می دانیم درباره پدیده ها و امور و آدمهای بیگانه است. برایمان جذاب تر است. متر جم پیام آور است و هر پیام آوری، اصولا، منتظرانی دارد و همین انتظار سبب می شود که اهمیت پیام. صرف نظر از خود پیام، قابل ملاحظه باشد.