موضوع صحبت من نکاتی درباره ترجمه شعر است و من کلام آخر را همین ابتدا می گویم که منظور من از این صحبت، نظری کلی بر وضع ترجمه شعر در زبان فارسی است و به خصوص تذکر این نکته که این وضع در خور کشور و زبانی مثل زبان فارسی نیست و سعی می کنم علل این وضع را تا اندازه ای روشن بکنم. به نظر من این علل در دو چیز است، گذشته از توانایی ها یا ناتوانایی های فردی مترجمان و مشکلات ذاتی ترجمه شعر. در این مورد خاص من سعی می کنم این علت را در سنت شعر فارسی در گذشته و در سنت یا سنت هایی که به خصوص در این قرن اخیر در ترجمه شعر در فارسی پیدا شده جستجو بکنم. بنابراین ناچارم به مقتضای حرفه ام برای توضیح اهمیت سنت از مفاهیمی که در حوزه دیگری یعنی حوزه فلسفه علم پرورده شده استفاده بکنم