حییم، باطنی و حق شناس بدون تردید در تاریخ فرهنگ نگاری این بوم باقی خواهند ماند. با خطر کردن اقتصادی موسایی و با همت و شکیبایی این دو زبان شناس، فرهنگ نگاری ایران، بعد از حییم بزرگوار، دو گام بلند – هر گام در تکامل گام قبلی – برداشت. به نظر من همه مترجمان مشغول و آن عده که خود را آماده وارد شدن به گود ترجمه می کنند از داشتن این فرهنگ بی نیاز نیستند.
و من از این فرهنگ نامدار (با نام زیباری هزاره ) بیشتر تعریف شنیده ام تا انتقاد. در واقع، انتقاد روشن و ملموسی نشنیده ام (به استثنای مقاله رضی هیرمندی / خدادادی) و به نظر می رسد که برخی شبه انتقادها نیز بیشتر ناشی از نام خود حق شناس باشد: بزرگی نام حق شناس در عده ای انتظاری در حد هوا شدن فیل ایجاد کرده بود. بدون تردید، این فرهنگ، در حال حاضر، بهترین است