۱. مقدمه

سفرنامه­‌ها در چند دهۀ اخیر بسیار مورد توجه محققان ایرانی قرار گرفته‌­اند، زیرا اطلاعات باارزشی را دربارۀ دوره­‌هایی از تاریخ این سرزمین در خود دارند. با ترجمۀ سفرنامه­‌های جهانگردانی که از ایران دیدن کرده­‌اند، می­‌توان آداب‌ورسوم، مراودات اجتماعی ایرانیان آن دوره، اوضاع اقتصادی، و … را بهتر شناخت و البته در ترجمۀ این سفرنامه­‌ها نباید پنداشت که با متنی همچون گزارش دانش­‌آموزی سروکار داریم که از موزه‌ای دیدن کرده است. «سفرنامه یا سیاحت­نامه: از انواع ادبی و نوعی از خود نوشتن؛ و آن نگاشتن گزارش سفر یا گشت‌وگذار است. ازآنجاکه سفر به انگیزه­‌های گوناگونی چون تجارت یا سیاحت یا سفارت یا تحقیق یا جنگ یا جز این صورت می‌گیرد، سفرنامه‌­ها نیز به‌تبع انگیزۀ نویسنده از سفر، تنوعی چشمگیر دارند و اطلاعات گوناگونی در اختیار خواننده قرار می‌دهند. مشهورترین سفرنامه در ادب فارسی سفرنامۀ ناصرخسرو است.» (شریفی، ص ۸۰۵) بی­‌شک ترجمۀ سفرنامه­‌ها نیز به‌دلیل ماهیت آن‌ها بسیار دشوار است، زیرا مترجم با انواع‌واقسام اطلاعات تاریخی، جغرافیایی، سیاسی، جانورشناسی، گیاه­‌شناسی، پزشکی (همچون سفرنامۀ ابن­ بطوطه) و … سروکار خواهد داشت.