سفرنامهٔ برادران شرلی (۱۳۰۹ق) بی‌تردید از منابع مهم تاریخی دوران صفوی است و اهمیت محتوای آن بر هیچ‌یک از پژوهشگران این دوره پوشیده نیست. از منظر تاریخ ترجمه، آنچه اهمیت دارد نقش مترجم در پیدایش ترجمۀ این اثر تاریخی است. در این مقاله، مقدمۀ مترجم بر ترجمه خود را مورد تحلیل گفتمانی قرار می‌دهیم و انگیزهٔ او از نوشتن مقدمه و نیز ترجمۀ کتاب را می‌کاویم. تحلیل کلیدواژه‌های مقدمه نشان می‌دهد که مقدمه در اصل خطاب به شاه نوشته شده و هدف نویسنده متقاعدکردن شاه به تصحیح شیوۀ تاریخ‌نگاری در ایران است.