مؤسسهٔ فرهنگ معاصر، فرهنگ‌نویسی دوزبانه را در ایران متحول کرد و شیوهٔ فرهنگ‌نگاری نوین را جایگزین شیوهٔ فرهنگ‌نگاری کهن کرد. این امر با به‌کارگیری زبان‌شناسان برجسته تحقق پیدا کرد که علم زبان‌شناسی را در خدمت فرهنگ‌نویسی به‌ کار گرفتند. در بسیاری از فرهنگ‌های دوزبانه‌ای که پیش از تأسیس این مؤسسه نشر می‌شد، حتی اصول مقدماتی فرهنگ‌نویسی هم رعایت نمی‌شد. اساس کار فرهنگ‌های دوزبانه بر پایهٔ معادل‌یابی استوار است. ولی ما در برخی موارد می‌دیدیم که مثلاً در مقابل یک واژه نوشته شده «نوعی درخت که در مناطق حاره‌ می‌روید» یا مثلاً «نوعی پرنده»؛ یعنی وقتی معادل دقیق واژه‌ را پیدا نمی‌کردند