سال ١٣٨٣ بود. من خیلی جوان بودم. دومین همایش ترجمه ادبی در ایران به همت دکتر خزاعی فر در دانشگاه فردوسی در حال برگزاری بود. تابستان بود و از دانشجویان و شور و شوق دانشگاه خبری نبود. نمی‌دانم چرا آن فصل را برای برگزاری همایش انتخاب کرده بودند؛ هر چه بود اما نفعش برای ما جوان‌ها بیش از ضررش بود. فکرش را بکنید: آن همه استاد و مترجم و آدم حسابی یک جا جمع باشند و کسی نباشد با آنها سلفی بگیرد یا با سؤال‌های پیش پاافتاده حوصله‌شان را سر ببرد.