همین ابتدا عرض کنم که اعترافات بنده کاملاً خودجوش است و به‌هیچ‌وجه‌من‌الوجوه اجباری نیست و مورخان ترجمه می‌توانند با خیال راحت به آن استناد کنند.

اگر کسی بپرسد: «این اعترافات مایۀ خجالت شما نمی‌شود؟»، جوابم این است که نه. نمی‌شود، چون تا این حرف‌ها به ‌گوش کسی برسد من از این جهان رفته‌ام و دیگر حسابم با کرام‌الکاتبین و کسانی است که احیاناً از کارهای من دچار ضرر و زیان شده‌اند. آدم مرده هم که خجالت سرش نمی‌شود.