از آخرین سخن سردبیر حدود ده سال می‌گذرد. ده سال برای سکوت هر سردبیر، هرقدر هم مأخوذبه‌حیا باشد، مدت کمی نیست. آخر، هربار که می‌آمدم سخنی بنویسم به خود می‌گفتم چه نیازی دارد خواننده را با شرح مشکلات خسته کنی. سرت را بینداز پایین، کارت را بکن. البته هنوز طاقت سکوت داشتم، ولی راستش آغاز سی‌ و یک‌سالگی مترجم مرا به حرف‌ زدن وسوسه کرد. گفتم به این طریق شادی‌ام را از سی‌سالگی مترجم ابراز کنم و این مناسبت فرخنده را، ولو غیابی، با خوانندگان و نویسندگان عزیز مجله جشن بگیرم و حرفی هم از مشکلات به زبان نیاورم. آخر قیمت کاغذ هرچه که باشد، و هزینه‌ها هم هر‌چه افزایش یابد، قرار نیست که مجله را تعطیل کنیم و البته کماکان سعی‌ خواهیم کرد قیمت مجله را هم تا حد امکان پایین نگه داریم؛ هرچند که در این جهش غول‌آسای قیمت‌ها، «بالا» و «پایین» دیگر معنی خود را از دست داده‌اند و دیگر نمی‌دانیم چه چیزی بالاست چه چیزی پایین. فقط می‌دانیم همه‌چیز بالاست؛ آن هم بسیار بالاتر از آنچه که یک سال پیش در تصور هرکسی می‌گنجید.