این بهاری که گذشت بیست‌ساله شدیم و خیلی بی‌سروصدا با دو تا و نصفی اصحاب تحریریه در کافه‌ای در مشهد بیست‌سالگی‌مان را جشن گرفتیم. من بودم و عبدالله کوثری و علیرضا اکبری و شادی غفوریان. وحید عرفانیان هم بود، طراح و گرافیست جدید مجله. البته جای گلی امامی و علی صلح‌جو، دیگر اعضای هیئت‌تحریره، هم خیلی خالی بود. همه خوش‌حال بودیم که بیست‌ساله شدیم ولی من یکی باورم نمی‌شد که بیست سال گذشته است. اولین شماره را در بهار ۷۰ درآوردیم و حالا سال ۹۰ است. اگر این تاریخ‌ها نبود و از من می‌پرسیدند چند سال است مترجم چاپ می‌شود می‌گفتم ۱۸ سال. فوقش ۱۹ سال. ولی به شهادت تاریخ ما بیست سال است مترجم درمی‌آوریم.