این بهاری که گذشت بیست ساله شدیم و خیلی بی سر و صدا با دو تا و نصفی اصحاب تحریریه در کافه ای در مشهد بیست سالگیمان را جشن گرفتیم. من بودم و عبدالله کوثری و علیرضا اکبری و شادی غفوریان. وحید عرفانیان هم بود، طراح و گرافیست جدید مجله. البته جای گلی امامی و علی صلح جو، دیگر اعضای هیئت تحریره، هم خیلی خالی بود. همه خوشحال بودیم که بیست ساله شدیم ولی من یکی باورم نمی شد که بیست سال گذشته است. اولین شماره را در بهار ۷۰ درآوردیم و حالا سال ۹۰ است. اگر این تاریخ ها نبود و از من می پرسیدند چند سال است مترجم چاپ می شود می گفتم ۱۸ سال. فوقش ۱۹ سال. ولی به شهادت تاریخ ما بیست سال است مترجم در می آوریم.