ویژگی‌های ترجمهٔ خوب

آنچه در زیر ازنظر خوانندگان می‌گذرد، بخشی از گفت‌وگویی است با محمد قاضی که از کتاب «دربارهٔ هنر و ادبیات، دربارهٔ ترجمه» به کوشش ناصر حریری، کتاب‌سرای بابل، ۱۳۳۶ برگرفته شده است.

به نظر شما ترجمهٔ خوب باید دارای چه مشخصه‌هایی باشد؟

به نظر من و بهتر بگویم به نظر همهٔ اهل فن، ترجمهٔ خوب و موفق آن ترجمه‌ای است که بتواند به این پرسش‌های هفت‌گانه پاسخ مثبت بدهد:

۱- آیا مترجم مفهوم متن اصلی را رسانده است؟

پاسخ درست به این سؤال در درجهٔ اول بستگی به این دارد که مترجم نه‌تنها به زبان خود از دید ادبی وارد باشد تا بتواند مفهومی را که از متن خارجی گرفته است به‌طرز درستی به زبان خود بیان کند بلکه باید چه با معلومات اکتسابی خویش و چه با کمک گرفتن از کتاب‌های لغت مفهوم درست متن را دریابد. من در مدتی که به خواهش بعضی از ناشران به ویراستاری قسمت‌هایی از ترجمه‌های مترجمان تازه‌کار پرداخته‌ام به نکته‌هایی برخورده‌ام که به‌خوبی نشان می‌داد مترجم به مفهوم متن اصلی دست نیافته است. درست است که واژهٔ «گره ناد» در زبان فرانسه به معنی انار و «گره نادیه» به معنی درخت انار است ولی اولی به معنی نارنجک و دومی به معنی نارنجک‌انداز هم هست و مترجم جملهٔ فرانسهٔ حامل این دو واژه را چنین ترجمه کرده بود: «دو درخت انار در راه فرانسه خشک می‌شدند» و حال‌آنکه منظور نویسنده این بود: «دو نارنجک‌انداز به فرانسه برمی‌گشتند.» اشتباه نارنجک‌انداز با درخت انار محملی داشت ولی نفهمیدم چرا فعل فرانسه به معنای «برگشتن» را مترجم به «خشک شدن» ترجمه کرده بود.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *