معاصر، جمعه 11 اردیبهشت ۱۳۸۸ از میان ما رفت. ترجمه های سید حسینی چند نسل از علاقه مندان ادبیات اروپا را با آثار نویسندگان بزرگی همچون آلبر کامو، آندره مالرو، آندره ژید، ژان پل سارتر، مارگریت دوراس، اشتفين تسوایک، ناظم حکمت، کمال ياشار و… آشنا کرد. کتاب مکتبهای ادبی او که چند بار روز آمد و بارها تجدید چاپ شد، سبکهای ادبی دنیا را به شمار زیادی از خوانندگان فارسی زبان شناساند. افزون بر این، سر پرستی ترجمه و انتشار فرهنگ آثار سبب گشت که یکی از کتابهای مرجع زبان فارسی در شناخت آثار مهم نویسندگان برجسته جهان از او به یادگار ماند. سید حسینی سالها سردبیر نشریه معتبر ادبی سخن بود و در این جایگاه منشا خدمات فرهنگی بسیار شد. گذشته از این فعالیتها و آثار متعددی که ثمرات تکاپوی طولانی او برای رسیدن به افقهای جدید فکری بود، منش شخصی رضا سید حسینی از او چهره ای به یادماندنی در خاطر دوستان و همکارانش به جا می گذاشت. دوستی نگارنده این سطور با او از بیست سال قبل آغاز شد. چند سالی در یک موسسه انتشاراتی همکار بودیم و چند باری نیز همسفر. در یکی از سفرها که در نوروز ۱۳۷۰ برای شرکت در نمایشگاه کتاب ژنو به سوئیس رفته بودیم، دیداری با محمدعلی جمالزاده دست داد و چند ساعتی در منزل وی با او از گذشته و حال صحبت کردیم. ماجرای این ملاقات سالها از خاطرات شیرینی بود که سید حسینی به مناسبتهای مختلف در جمع دوستان نقل می کرد و همیشه دلش می خواست آن را بنویسد. نمی دانم بالاخره این کار را انجام داد یا خیر. حال که او دیگر در میان ما نیست، جای دوست و همکار عزیزی چون او که از کوشا ترین چهره های فرهنگی معاصر بود در میان ما خالی است و یاد مصاحبتهای او همواره خاطره انگیز است. یادش گرامی باد.