دیهیمی مترجم حرفه ای است. منظورم از مترجم حرفه ای کسی است که اگر از او بپرسید ” شغل تان چیست؟ در جواب بتواند بگوید “ترجمه کردن”. هستند مترجمانی که زیاد هم ترجمه کرده اند، اما اگر از آنها سئوال کنید از چه راهی ارتزاق می کنند در جواب نخواهند گفت “از راه ترجمه”. و نیز هستند متر جمانی که با پایداری و مداومت رفته رفته “ترجمه” برای آنها به “حرفه” و منبع ارتزاق تبدیل شده. منظور من از “مترجم حرفه ای” همین است. تعداد این نوع مترجمان در کشور ما کم است. زیرا فضای فرهنگی و انتشاراتی ما عما مشوق مادی این نوع کار حرفه ای نیست و مترجمان ما چه بسا مشکلات مادی معاش خود را از طرقی غیر از ترجمه حل و فصل می کنند و اوقات فراغت خود را بر اساس ذوق یا تفنن به ترجمه اختصاص می دهند.
معدود مترجمان حرفه ای ما در واقع خلاف جریان شنا می کنند، یعنی انواع و اقسام مسائل و عوامل آنها را به سوی کارهایی غیر از ترجمه کردن سوق می دهد، اما آنها با تلاش مضاعف شان هم با آن مسائل و عوامل مقابله می کنند و هم به کار خود به عنوان حرفه نگاه می کنند. خب. روشن است که این تلاش بی وقفه عوارض و تبعاتی دارد. مترجم حرفه ای ده، بیست و حتی سی سال کار می کند و در نهایت پاداشی که می گیرد عمدتا معنوی است نه مادی – به فرض که کارشان در دراز مدت میوه بدهد، که می دانیم این میوه دادن هم گاهی تابع بخت و تصادف است. من به این دسته از متر جمان همیشه نگاه تحسین آمیز داشته ام. صرف انتخاب این نوع زندگی به نظرم فضیلتی است که فقط معدودی از آن برخوردارند، زیرا این انتخاب مستلزم چشم پوشی از بسیاری از مزایا و امکانات متعارف زندگی است، قربانی هایی را ایجاب می کند، و گاه با صدمه ها و لطمه های جبران ناپذیری همراه است