دیهیمی مترجم حرفه‌ای است. منظورم از مترجم حرفه‌ای کسی است که اگر از او بپرسید «شغلتان چیست؟» در جواب بتواند بگوید «ترجمه کردن». هستند مترجمانی که زیاد هم ترجمه کرده‌اند، اما اگر از آن‌ها سؤال کنید از چه راهی ارتزاق می‌کنند در جواب نخواهند گفت «از راه ترجمه». و نیز هستند مترجمانی که با پایداری و مداومت رفته‌رفته «ترجمه» برای آن‌ها به «حرفه» و منبع ارتزاق تبدیل شده. منظور من از «مترجم حرفه‌ای» همین است. تعداد این نوع مترجمان در کشور ما کم است. زیرا فضای فرهنگی و انتشاراتی ما عملاً مشوق مادی این نوع کار حرفه‌ای نیست و مترجمان ما چه‌بسا مشکلات مادی معاش خود را از طرقی غیر از ترجمه حل‌وفصل می‌کنند و اوقات فراغت خود را براساس ذوق یا تفنن به ترجمه اختصاص می‌دهند.
معدود مترجمان حرفه‌ای ما در واقع خلاف جریان شنا می‌کنند، یعنی انواع‌واقسام مسائل و عوامل آن‌ها را به‌سوی کارهایی غیر از ترجمه کردن سوق می‌دهد، اما آن‌ها با تلاش مضاعفشان هم با آن مسائل و عوامل مقابله می‌کنند و هم به کار خود به‌عنوان حرفه نگاه می‌کنند. خب، روشن است که این تلاش بی‌وقفه عوارض و تبعاتی دارد. مترجم حرفه‌ای ده، بیست و حتی سی سال کار می‌کند و در نهایت پاداشی که می‌گیرد عمدتاً معنوی است نه مادی – به‌فرض که کارشان در درازمدت میوه بدهد، که می‌دانیم این میوه دادن هم گاهی تابع بخت و تصادف است. من به این دسته از مترجمان همیشه نگاه تحسین‌آمیز داشته‌ام. صرف انتخاب این نوع زندگی به نظرم فضیلتی است که فقط معدودی از آن برخوردارند، زیرا این انتخاب مستلزم چشم‌پوشی از بسیاری از مزایا و امکانات متعارف زندگی است، قربانی‌هایی را ایجاب می‌کند، و گاه با صدمه‌ها و لطمه‌های جبران‌ناپذیری همراه است.