بحث اینجانب در باره مخاطب محوری در ترجمه است. هنگامی که از مخاطب سخن می گوییم و او را محور قرار می دهیم اغلب چنین به ذهن می آید که قرار است از نویسنده فاصله بگیریم و به سوی مخاطب با خواننده گرایش پیدا کنیم. اما در اینجا مقصود از مخاطب محوری نه فروکاستن متن اصلی بلکه مفهومی است که در طی این مقاله ذکر خواهم کرد. آنچه در اینجا عرضه می کنم نظریه (theory) نیست بلکه نوعی نگرش (approach) است، یعنی قصد ندارد همچون نظریه چارچوبی برای تشخیص درست از نادرست بنیان بگذارد و هر چه را در این چهار چوب نگنجد باطل بشمارد. بلکه می خواهد فرصتی فراهم سازد تا خودش را با ترجمه های گوناگون محک بزند و همپای ترجمه های تازه تر خودش را بازسازی یا به روز کند.