بحث اینجانب دربارهٔ مخاطب‌محوری در ترجمه است. هنگامی که از «مخاطب» سخن می‌گوییم و او را «محور» قرار می‌دهیم اغلب چنین به ذهن می‌آید که قرار است از «نویسنده» فاصله بگیریم و به‌سوی مخاطب یا خواننده گرایش پیدا کنیم. اما در اینجا مقصود از «مخاطب‌محوری» نه فروکاستن متن اصلی بلکه مفهومی است که در طی این مقاله ذکر خواهم کرد. آنچه در اینجا عرضه می‌کنم نظریه (theory) نیست بلکه نوعی نگرش (approach) است، یعنی قصد ندارد همچون نظریه چهارچوبی برای تشخیص درست از نادرست بنیان بگذارد و هرچه را در این چهارچوب نگنجد باطل بشمارد. بلکه می‌خواهد فرصتی فراهم سازد تا خودش را با ترجمه‌های گوناگون محک بزند و همپای ترجمه‌های تازه‌تر خودش را بازسازی یا به‌روز کند.