بیشتر آدم‌ها معمولاً در هفده‌-هجده سالگی اوج سرزندگی و جوانی را تجربه می‌کنند، و البته به همان اندازه خامی و کم‌تجربگی هم چاشنی زندگی‌شان است، اما آیا می‌توان یک نشریهٔ فرهنگی هفده‌ساله را هم جوان دانست؟ برای پاسخ به این پرسش باید مؤلّفه‌های فرهنگی و اجتماعی فراوانی را در نظر آورد. شاید بهترین پاسخ به این سؤال را علی دهباشی در سخنرانی افتتاحیه‌اش در هفدهمین سالگرد انتشار مترجم داد: «در زمانی که عمر مفید یک نشریه اگر به پنج سال برسد ستایش و تحسین به همراه دارد، دوست و همکار ما آقای دکتر علی خزاعی‌فر بار سنگین و طاقت‌فرسای مجلهٔ مترجم را بر زمین نگذاشته و به آغاز هفدهمین سال زندگی‌اش رسانده است.» روز پنجشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۸۶ علی دهباشی و مجلهٔ بخارا میزبان دست‌اندرکاران و علاقه‌مندان مجلهٔ مترجم و تعدادی از مترجمین صاحب‌نام کشور بودند. این مراسم تحت عنوان «شب ترجمه» در قالب بیست و نهمین شب از «شب‌های بخارا» در تالار ناصری خانهٔ هنرمندان برگزار شد. مراسم «شب ترجمه» از دو بخش تشکیل شده بود که بخش اول به‌جز حرف‌های کوتاه علی دهباشی شامل چهار سخنرانی بود. سخنرانان به‌ترتیب عبارت بودند از عبدالله کوثری، علی صلح‌جو، علی خزاعی‌فر و فرزانه فرحزاد. بخش دوم این مراسم میزگردی بود با عنوان «ترجمهٔ ادبی در ایران» که منوچهر بدیعی، حورا یاوری، مجدالدین کیوانی، فرزانه فرحزاد و علی خزاعی‌فر در آن شرکت داشتند و به سؤالات حاضرین دربارهٔ ترجمهٔ ادبی در ایران پاسخ دادند.