به مناسبت هفده سالگی مترجم

  • به قلم مجدالدین کیوانی
  • منتشر شده در 15 جولای 2020 |
  • دسته بندی موضوعی: گفتگو با مترجمان

گر چه هنوز تعریف روشنی از مراسم بزرگداشت و اینکه محتوایش باید چه باشد بیان نشده، اما از ظواهر امر این طور بر می آید که اگر هدفهای خاص یا توصیه ها و دستورهای ویژه ای در کار نباشد – معمولا با تشکیل این قبیل مجالس می خواهیم بگوییم فلان شخصیت، فلان سازمان و گروه یا بهمان نشریه خدمتی کرده اند، وظایفشان را خوب انجام داده اند و لذا در خور تقدیرند. باید کارهای خوبشان را یادآور شد و پاس داشت. پس اگر ثابت شود که مجله مترجم در طول عمر ۱۷ ساله خود عملکرد رضایت بخشی داشته. نقش فرهنگی – علمی مؤثری ایفا کرده است؛ و باز چنانچه محقق گردد که مدیر، سردبیر و تحریریه این نشریه دلسوزانه و با وقوف به وظایف و مسئولیت های علمی و اجتماعی خود عمل کرده اند و واقعا پیشرفت های معنوی ارزنده ای در کارنامه خود ثبت کرده اند، قابل ستایش اند و شایسته مجالس بزرگداشتی از این دست. حالا چه کسی باید داوری کند که مترجم چنین شرایطی را حاصل کرده است؟ قاعدتا جامعه به طور کل و ارباب نظر و آنهایی که مستقیما در جریان کار ترجمه اند و آشنا با کار و بار مترجم: با کسانی که با کارهای مطبوعاتی – مطبوعاتی جدی – از نزدیک آشنایند و دستی نه از دور که از نزدیک بر آتش دارند. به نظر می رسد خوشبختانه مترجم و مترجمیها به حد نصابهای لازم رسیده اند و به راحتی نمره قبولی و «کارت آفرین» می گیرند، به قسمی که همکاری مطبوعاتی یعنی آقای علی دهباشی بر آن می شود که مجلس امروز را برای آنها به راه اندازد.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *