نقد ترجمه

  • بازماندهٔ روز
  • کازوئو ایشی‌گورو
  • ترجمهٔ نجف دریابندری
  • چاپ سوم، پاییز ۱۳۸۵

 

بازماندهٔ روز تجربهٔ بسیار ارزشمندی در کار ترجمهٔ رمان است. در این ترجمه، مترجم از ابتدا تا انتها با مسئلهٔ لحن و زبان راوی درگیر بوده و تلاش کرده لحن و زبانی معادل آن در فارسی خلق کند. این ترجمه را ازجهت یکدستی و زیبایی لحن و زبان با ترجمهٔ به یادماندنی احمد کریمی حکاک از تام جونز می‌توان مقایسه کرد. در هر دو ترجمه مترجمان کوشیده‌اند متنی را که به لحن و سبکی خاص در زبانی دیگر نوشته شده به لحن و سبکی یکدست و معادل با استفاده از قابلیت‌های فارسی ترجمه کنند و هر دو در کار خود بسیار موفق بوده‌اند. بازماندهٔ روز اثر استادانه‌ای است که می‌توان آن را ازجملهٔ بهترین نمونه‌های بازآفرینی لحن و زبان در فارسی دانست.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *