در شماره پیش، دوست گرانقدر و مترجم توانا عبدالله کوثری پاسخی در جواب نقد من بر ترجمه خاطرات پس از مرگ بر اس کوباس (مترجم شماره ۳۹) نوشتند و من هم وعده کردم که پاسخی در جواب مقاله ایشان بنویسم. قبل از هر چیز لازم است نکته ای را توضیح بدهم؛ غرض از نقد ترجمه آقای کوثری، چنانکه در خود نقد هم اشاره کرده ام. فقط و فقط گشودن باب گفت و گو درباره مسایل فنی ترجمه بود؛ مایل بودم که آقای کوثری درباره روش خود در ترجمه تأمل کنند و تأملات خود را بر کاغذ بیاورند تا علاقه مندان ترجمه از نظریات ایشان بهره مند شوند. اگر همه مترجمان ما از تواناییهای آقای کوثری برخوردار بودند، شاید اصلا نیازی به این گونه بحث ها نبود و ما به مباحث کلی تر مثل مباحث زبان شناختی یا سبک شناختی یا زیباشناختی متن می پرداختیم.