آنچه می‌خوانید پس‌از دلواپسی‌های بسیار بر کاغذ نشسته است. دلهره‌ام این است که مبادا ناخواسته سد راه یکی از تلاش‌های فرهنگی زنده و سازنده، یعنی ترجمهٔ یک اثر به قلم چند مترجم، شوم. ازسوی‌دیگر، عمری تدریس ترجمهٔ متون ادبی-نمایشی و نوشتن در این‌باره و نیز کشاندن ترجمه‌های گوناگون از یک اثر به کلاس درس، بررسی و نقد آن‌ها و بازخورد گرفتن از دانشجویان، مایهٔ دلگرمی است که دربارهٔ این نوشته نیز به داوری خواهند نشست و هدف هم جز این نیست.

می‌گویند اثر انگشت هرکس منحصربه‌فرد است و کس دیگری با همان اثر انگشت یافت نمی‌شود. این دربارهٔ ترجمه نیز درست است: هر ترجمه‌ای اثر انگشتی ویژه و تکرارنشدنی است. به عبارتی، هرکس می‌تواند فقط یک بار اثری را ترجمه کند.