مقالهٔ جالب «استعمار و ترجمه» نوشتهٔ مختاری اردکانی را در مجلهٔ مترجم (س ۱۱، ش ۳۶) خواندم. نویسنده، با تکیه بر کتاب ترجمه، بازنویسی و دخل‌وتصرف در شهرت ادبی، اثر آندره لفویر، نشان می‌دهد که غرب در جربان ترجمه از متون شرق فقط آثاری را برگزیده است که به مذاق غربی خوش بیاید. این ادعا تا اینجا هیچ اشکالی ندارد. چیزی که می‌خواهم به آن اشاره کنم لحن انتقادی مختاری است. این لحن سبب می‌شود که خواننده تصور کند این جریان غیرعادی است. منظورم گزینش متنی مناسب از میان متن‌های گوناگونی است که هریک ممکن است به‌لحاظی برای ترجمه، در زمان و مکانی خاص، مناسب نباشند و در گزینش کنار گذاشته شوند.