به باور من ترجمه هنر نیست، فن است، صنعت است، علم است و تخصص، اما صدالبته که ترجمه فنی است که نیاز به فرهنگ و سواد و شعور دارد، صنعتی است که ذوق و قریحه و عشق طلب می‌کند و علم و تخصصی است که لازمه‌اش انضباط و درک کامل لحن و سبک نوشتار اصلی می‌باشد. بااین‌همه چرا باور دارم که ترجمه هنر نیست؟ زیرا برگردان خلاقیت دیگری، هرقدر هم که استادانه انجام گیرد، بازآفرینی است و نه آفرینش. بازآفرینی هم هنر نیست، امانت‌داری است به‌علاوهٔ تمام صفات برشمرده در ابتدای جواب. به امانت‌داری در ترجمه اعتقاد دارم بی‌آنکه مقصودم ترجمهٔ واژه‌به‌واژه باشد که دیده‌ایم و می‌بینیم که گاه – به‌ویژه در دیالوگ – تا چه حد مضحک از کار درمی‌آید. در اینجاست که تسلط به زبان مبدأ و مقصد مسلماً کافی نیست و آشنایی با فرهنگ و ادبیات هر دو زبان ضروری است.