دکتر محمدجعفر محجوب نویسنده، پژوهشگر، استاد دانشگاه، دست‌اندرکار انتشار مجلات ادبی-هنری و راه‌گشای تحقیقات جدی در زمینهٔ فرهنگ عوام است، اما نمی‌توان ترجمه‌های او را نادیده گرفت.
محجوب معلم بود و معلمانه دل در گرو آموزش صحیح زبان و ادبیات فارسی که ازنظر او در شیرینی و دلپذیری از سرود قدسیان دست می‌ربود داشت، ازاین‌رو در کلاس‌ها آموزش می‌داد و در نشریات و نوشته‌هایش به تحلیل موقعیت زبان فارسی که اکنون به‌صورت هذیان سرسام‌زدگان و اوراد و عزایم کیمیاگران و جن‌گیران و دعانویسان درآمده است می‌پرداخت و راه‌حل نشان می‌داد. او به مانند علامه قزوینی اعتقاد داشت که: یکی از عوامل مهم ملیت یک قوم زبان آن قوم است در نتیجه نگران وضع موجود زبان فارسی بود و برای آن احساس خطر می‌کرد. نشانه‌های تأسف‌آور بر اضمحلال و انحلال را در نشر امروزی زبان فارسی به عیان می‌توان دید. همه‌جا در مواد و قوانین، در گزارش‌ها و نامه‌های اداری، در کتب درسی، در جراید و مجلات و حتی در کتاب‌های ادبی و هنری به لغزش‌ها و افراط و تفریط‌های فراوان برمی‌خوریم.