اصطلاح تصریح یا آشکارسازی (explicitation) را اولین بار وینه و داربلنه (۱۹۵۸) به کار برده‌اند. ازنظر آن‌ها تصریح عبارت است از «گنجاندن اطلاعاتی در ترجمه که تلویحاً در متن اصلی آمده و از متن با موقعیت می‌توان آن را استنباط کرد». در غالب موارد تصریح به دلیل تفاوت‌های نحوی و معنایی دو زبان مبدأ و مقصد صورت می‌گیرد. در این موارد تصریح، تغییری اجباری است. گاه نیز تصریح به اختیار مترجم و با ملاحظهٔ خوانندهٔ ترجمه و هدف ترجمه صورت می‌گیرد. در این موارد تصریح، تغییری اختیاری است. در اینجا تصریح را در معنایی عام به کار می‌بریم که شامل موارد اختیاری و اجباری می‌شود. در ادامهٔ بحث مواردی اجباری و اختیاری از تصریح را به‌عنوان مثال ذکر خواهیم کرد.