۱. مقدمه
امروزه در حوزهٔ مطالعات ترجمه، کارکردگرایی (functionalism) را مکتبی نو به حساب می‌آورند. کارکردگرایی اصطلاحی عام است که به تعدادی نظریه دربارهٔ ترجمه اطلاق می‌شود. این نظریه‌ها در جزئیات با هم تفاوت‌هایی دارند، اما وجه مشترک آن‌ها این است که بر نقش یا کارکرد متن ترجمه‌شده در فرهنگ مقصد تأکید دارند.
کارکردگرایی نه در مقام نظر نه در مقام عمل مفهوم جدیدی نیست. مکتب کارکردگرایی در ترجمه در دههٔ ۷۰ در آلمان نضج گرفت، اما در طول تاریخ ترجمه بسیاری از مترجمان، لااقل در ترجمهٔ برخی انواع متون، کوشیده‌اند روان ترجمه کنند و رنگ‌وبوی متن اصلی را از ترجمه بزدایند و ترجمه را به‌مثابهٔ متنی مستقل به خواننده عرضه کنند. دلیل این رویکرد به ترجمه یکی آن است که مترجم در عمل گاه مجبور است از پایبندی بی‌قیدوشرط به نویسنده و شیوهٔ بیانی او عدول کند و با ملاحظهٔ خوانندهٔ ترجمه، متن را به زبانی روان و قابل فهم برای او بنویسد.